Υπάρχει μια γέφυρα πιο παλιά κατά 30 χρόνια από αυτή του Ρίου Αντίρριου που την κοντράρει στα ίσια σε ομορφιά..
Σε απόσταση 20 χιλιομέτρων νοτιοανατολικά από την πόλη της Κοζάνης βρίσκεται η τεχνητή Λίμνη Πολυφύτου του ποταμού Αλιάκμονα. Δημιουργήθηκε το 1973, μετά την κατασκευή του ομώνυμου φράγματος στον ποταμό και καλύπτει έκταση 74 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Γύρω της υψώνονται πολλοί διάσημοι ορεινοί όγκοι: Τα Πιέρια, το Βέρμιο, ο Τίταρος, τα Καμβούνια, ο Βούρινος και το Άσκιο.
Πρόκειται για μια από τις βαθύτερες λίμνες της χώρας μας με το μέγιστο βάθος της να υπολογίζεται στα 91 μέτρα! Η λίμνη είναι ιδιοκτησία της ΔΕΗ, όμως, έχει παραχωρηθεί στους κατοίκους των γύρω χωριών προς εκμετάλλευση.
Σε ύψος 55 μέτρων επάνω από την επιφάνειά της λίμνης υπάρχει μια πραγματικά εντυπωσιακή γέφυρα μήκους 1.372 μέτρων και πλάτους 13,5 μέτρων, γνωστή ως Υψηλή Γέφυρα των Σερβίων.
Είναι μία από τις πιο μεγάλες γέφυρες της Ελλάδας, εγκαινιάστηκε το 1975 ενώ οι εργασίες για την κατασκευή της ξεκίνησαν το 1972.
Στηρίζεται σε 27 κολόνες, από τις οποίες οι δύο κατασκευάσθηκαν εντός του ποταμού Αλιάκμονα και έχουν το μεγαλύτερο ύψος των 53 μέτρων.
Οι βάσεις της Γέφυρας βρίσκονται στα 251,50 μέτρα, ενώ το οδόστρωμα της γέφυρας στα 304,50 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Η γέφυρα δημιουργήθηκε για να συνδέσει τη Νεράιδα με τα Σέρβια. Η πρώτη (μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμά μας εδώ) είναι ένα από τα πιο πρόσφατα δημιουργημένα χωριά της Ελλάδας καθώς την έφτιαξαν Πόντιοι και Μικρασιάτες πρόσφυγες στις αρχές του 20ου αιώνα.
Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής της Γέφυρας η θέα της από τα μπαλκόνια των καταστημάτων του χωριού έγινε πόλος έλξης εκατοντάδων χιλιάδων επισκεπτών κάθε χρόνο.
Στην άλλη άκρη της γέφυρας βρίσκονται τα Σέρβια. Μία από τις σημαντικότερες πόλεις του Νομού Κοζάνης με πλούσια ιστορία κυρίως κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Αξίζει να δείτε τα μέρη που βρισκόταν η Ακρόπολη των Σερβίων αλλά και την Ανω και την Κάτω Πόλη.
Η Γέφυρα που εντυπωσιάζει μέρα και νύχτα, η απέραντη λίμνη Πολυφύτου με τους γραφικούς κολπίσκους, τα παραλίμνια χωριά και τα καταπράσινα Πιέρια όρη αποτελούν το παζλ ενός καταπληκτικού τοπίου, που εντυπωσιάζει τον κάθε επισκέπτη.
Δείτε και βίντεο:
από το dinfo.gr
Ταυτόχρονα αυξήθηκε το ενδιαφέρον των καταναλωτών για τον οίνο, αλλά και για τη γνωριμία τους με τον οινοπαραγωγό, το οινοποιείο και την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή που βρίσκονται τα τελευταία.
Οι οινοπαραγωγοί αντιλαμβανόμενοι την επίδραση του κρασιού στις τουριστικές προτιμήσεις των καταναλωτών και την εν γένη ανάπτυξη του αγροτουρισμού άδραξαν της ευκαιρίας προσκαλώντας τους οινόφιλους και μη στα οινοποιεία τους, δημιουργώντας τις απαραίτητες συνθήκες υποδοχής και φιλοξενίας αυτών. Παράλληλα σ’ αυτές τις περιοχές παρατηρήθηκε ανάπτυξη των δύο βασικότερων τουριστικών υπηρεσιών, της διαμονής και της εστίασης.
Η Δυτική Μακεδονία, παρουσιάζοντας εκπληκτικό ιστορικό ενδιαφέρον τόσο πολιτιστικό όσο και οινικό, είναι μια από τις πρώτες περιοχές που ανέπτυξαν όλες τις παραπάνω υπηρεσίες με τέτοιο τρόπο που να μιλάμε ίσως για τον καλύτερο οίνο-γαστρονομικό προορισμό στην Ελλάδα.
Από το Βελβεντό και τα Σιάτιστα μέχρι το Αμύνταιο και τη Νάουσα, το καταφύγιο Αρκούδας του Αρκτούρου, τους καταρράκτες της Έδεσσας και τους τάφους του Φιλίππου Β’ στη Βεργίνα, περιοχές όπου διαπρέπει η ερυθρή γηγενής ποικιλία του ξινόμαυρου, δημιουργήθηκαν όλες αυτές οι προϋποθέσεις που μας αναγκάζουν να μιλάμε για έναν εξαιρετικό οίνο-γαστρονομικό προορισμό.
Εμβληματικά και ιστορικά οινοποιεία όπως το κτήμα Άλφα, το κτήμα Κυρ-Γιάννη, το κτήμα Βογιατζή, κι άλλα πολλά που δεν χωράνε να τ’ αναφέρω εδώ. Εστιατόρια που εκπλήσσουν με την απαράμιλλη ποιότητά τους, διαθέτοντας απίστευτα κελάρια με παλιές εσοδείες σε εξαιρετικές τιμές. Να μην αναφερθούμε σε μερικούς διακεκριμένους σεφ που εγκατέλειψαν το κλεινόν άστυ και μεγαλουργούν στη θαυμάσια ορεινή Δυτική Μακεδονία. Ξενώνες και ξενοδοχεία, με χορταστικά πρωινά από γνήσια παραδοσιακά προϊόντα που δε θ’ αφήσουν κανένα στομάχι διαμαρτυρημένο.
Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τους υπέροχους, χαμογελαστούς και φιλόξενους ανθρώπους, τα υπέροχα τοπία με λίμνες, βουνά και πεδιάδες συνθέτουν έναν προορισμό που δεν πρέπει να απουσιάζει από το πρόγραμμα κανενός.
Η γνωστή Σερβιώτισσα σεφ Νανά Γκαμπούρα, από την «Κουζίνα της μαμάς Άννας», βρίσκεται μεταξύ των διακεκριμένων σεφ που αυτές τις ημέρες συμμετέχουν στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης και στην εκδήλωση «Λασιθιώτικα μαγειρέματα στο δρόμο».
Μαζί της, μεταξύ άλλων, είναι οι Νίκη Μιταρέα, Μυρσίνη Λαμπράκη, Πάτερ Επιφάνιος Μυλοποταμινός, Ηλίας Μαμαλάκης, Γιάννης Μπαξεβάνης, Σωτήρης Ευαγγέλου, Μαρία Τζιτζη.
από το kozanimedia
Βελβεντό…Βελβεντό…τι μου θυμίζει? Μην είναι η μακρόχρονη πορεία με την βυζαντινή παράδοση; Μην είναι τόπος μύθων και θρύλων; Μην είναι ο Αλιάκμονας, τα Πιέρια, η Λίμνη Πολυφύτου; Η μήπως ο εύφορος τόπος, γνωστός στο πανελλήνιο, με τα πεντανόστιμα ροδάκινα Βελβίτα;
Σαν πας εκεί στο Βελβεντό, λοιπόν, θα διαπιστώσεις «ιδίοις όμμασι» ότι αυτή η κωμόπολη με την ονειρεμένη ομορφιά σε μεταφέρει σε ένα παραμυθένιο σκηνικό. Αγαπημένος προορισμός για σύντομες εξορμήσεις, των κατοίκων των κοντινών περιοχών και όχι μόνο.
Tο Βελβεντό είναι μία γραφική κωμόπολη 4000 κατοίκων. Ανήκει στη περιφερειακή Ενότητα Κοζάνης και στη Δημοτική Ενότητα Βελβεντού του Δήμου Σερβίων-Βελβεντού. Απέχει 33 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Νομού, τη Κοζάνη.
Ένας παλιός θρύλος διηγείται, πως στα μέρη τούτα έφτασε κάποτε η Άρτεμις να κυνηγήσει συνοδευόμενη από πανώριες Νύμφες. Μία από αυτές η Βενδώ, τόσο μαγεύτηκε από την ομορφιά του τοπίου, ώστε αποφάσισε να ριζώσει εδώ και να κυνηγά στα βαθύσκια δάση. Έριχνε, λοιπόν, τα βέλη της και εκείνα περιχαράκωναν το πιο εύφορο κομμάτι γης. Όταν αργότερα έφτασαν Λατίνοι οικιστές, νόμισαν το σημάδι θεϊκό, έκτισαν το χωριό τους και το ονόμασαν Βελβενδό από τις λέξεις Βέλη-Βενδώ.
Από τον 16ο αιώνα το Βελβεντό αναπτύσσεται σε μία ακμάζουσα κωμόπολη. Το 1773 το Οικουμενικό Πατριαρχείο ιδρύει Ελληνική σχολή και η λειτουργία του είναι συνεχής μέχρι το 1912. Από το 1815 λειτούργησε η δανειστική βιβλιοθήκη Βελβεντού. Στο διάστημα 1767-1773 επισκέπτεται τον Βελβεντό ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.
Η φύση στεφανώνει την πόλη από την μια μεριά με τα Πιέρια όρη που απλώνουν την επιβλητική σκιά τους, από την άλλη με την λίμνη του Πολυφύτου και τον ποταμό Αλιάκμονα με τα ευεργετικά νερά τους. Η περιήγηση στο ιστορικό της κέντρο με τα στενά σοκάκια,τα παραδοσιακά κτήρια μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής , τις ανθοστολισμένες αυλές, τις μικρές πλατείες, τα γραφικά μαγαζάκια, θα σας ηρεμήσει ευχάριστα. Αφήστε τα βήματα σας, να σας οδηγήσουν στις μικρές γειτονιές της πόλης στου «Ψυρή», την «Μπαράγκα», το «Τσαμπλάκ»…
Λαογραφικό Μουσείο Βελβεντού
Επισκεφτείτε το Λαογραφικό Μουσείο με τα πολύτιμα εκθέματα από την ιστορία και την παράδοση της πόλης και αφεθείτε στην φιλοξενία των υπερήφανων και φιλόξενων κατοίκων.
Επίσης την εκκλησία του Αγίου Μηνά, που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα και εξερευνήστε την ευρύτερη περιοχή με τις δεκάδες εκκλησίες και εξωκλήσια ,εκ των οποίων κάποια έχουν χαρακτηριστικά διατηρητέα μνημεία. Όσο για τους λάτρεις της φύσης, είναι σίγουρο ότι αποτελεί έναν κορυφαίο και αγαπημένο προορισμό. Η άγρια ομορφιά του, είναι απερίγραπτη. Ο μεγάλος καταρράκτης με τα τρεχούμενα νερά, η θέα της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου, το φαράγγι «Σκεπασμένο» με τα πλατάνια, τις φυσικές λίμνες και τους απότομους βράχους, θα σου προσφέρουν μία αίσθηση γαλήνης και χαλάρωσης…μία ξεχωριστή εμπειρία που θα μείνει για πάντα στην καρδιά σου.
Τέλος, απολαύστε τα πλούσια «δώρα» της κοζανίτικης γης στα ταβερνάκια, στους προσεγμένους ξενώνες και στα καφενεδάκια. Δοκιμάστε ντόπια κρέατα, αμπελοσαρμάδες, παραδοσιακά λουκάνικα, πλούσιους μεζέδες, καθώς και βραβευμένο κρασί και τσίπουρο.
lovelovetip 1: Μην φύγει κανένας χωρίς να …γλυκαθεί!!!Δοκιμάστε τους διάσημους συροπιαστούς κουραμπιέδες και τις παραδοσιακές τουλούμπες!!! και φεύγοντας πάρτε μαζί σας σπιτικά γλυκά και μαρμελάδες , που έφτιαξαν οι αρχόντισσες του Γυναικείου Αγροτικού Συνεταιρισμού Βελβεντού!!!
lovelovetip 2: Απολαύστε την θέα από το παρατηρητήριο κοντά στον μεγάλο καταρράκτη…θα αποζημιώσει και τον πιο απαιτητικό φυσιολάτρη!!!
lovelovetip 3: Θαυμάστε την θέα της τεχνητής λίμνης Πολυφύτου, που δημιούργησε μία ιδιαίτερη ιστορία στα νερά της. Εκεί όπου βούλιαξε το χωριό Νεράιδα και μεταφέρθηκε περίπου δύο χιλιόμετρα μακριά από τα απομεινάρια στον βυθό των νερών.
από το lovelovegreece
Το φαράγγι Σκεπασμένο ή Σκεπασμένου είναι ένα από τα πιο όμορφα και δημοφιλή φαράγγια της Μακεδονίας.
Βρίσκεται στις δυτικές πλαγιές των Πιερίων στα ανατολικά του νομού Κοζάνης, κοντά στο Βελβεντό.
Ξεκινάει από τη λίμνη Πολυφύτου του ποταμού Αλιάκμονα (υψ. 290 μ.) και φτάνει μέχρι το χωριό Καταφύγι (υψ. 1450 μ.) με μήκος 7 χιλιόμετρα.
Διασχίζεται από το ρέμα Λάφιστα. Η ονομασία «Σκεπασμένο» προήλθε από ένα σημείο του φαραγγιού, όπου το ρέμα που το διασχίζει κρύβεται μέσα στη γη.
Στην είσοδο του φαραγγιού υπάρχει ένας χώρος αναψυχής και ένα διαμορφωμένο μονοπάτι που σας οδηγεί πιο ψηλά.
Στο κατώτερο τμήμα του μονοπατιού, σχηματίζεται ένας καταρράκτης ύψους 40 μέτρων περίπου.
Ανεβαίνοντας συναντάμε δέκα εντυπωσιακούς μεγάλους και μικρότερος καταρράχτες που δημιουργούν περίπου είκοσι φυσικές μικρές γραφικές λιμνούλες, καθώς επίσης ερείπια παλιών νερόμυλων. Το πυκνό δάσος και τα ψηλά βράχια συμπληρώνουν το μαγευτικό τοπίο της περιοχής.
από το aroundtheworld
Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο προαύλιο του 2ου δημοτικού και στη συνέχεια έφαγαν και διασκέδασαν στη Ταβέρνα »Τα Κάστρα»
Οι φωτογραφίες από το Live-Avles
Βρέθηκα πριν λίγες μέρες με τον photoreporter του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων AFP Σάκη Μητρολίδη (Sakis Mitrolidis AFP) στο γεωπάρκο στα Μπουχάρια Μικροβάλτου, ο οποίος θέλησε να φωτογραφίσει και τα Νοχτάρια Λιβαδερού. Σε μια απόσταση περίπου 1000 μέτρων από το γεωπάρκο.
Η προσέγγιση, μέσω του ρέματος της Ποταμιάς, ήταν εξαιρετικά δύσκολη λόγω του δύσβατου της περιοχής και της βλάστησης που έχει καλύψει εξ ολοκλήρου ένα υποτυπώδες μονοπάτι που προϋπήρχε. Ο έμπειρος photoreporter του AFP, όταν προσεγγίσαμε τα Νοχτάρια Λιβαδερού, τα χαρακτήρισε σαν το πιο εντυπωσιακό σημείο του γεώτοπου της περιοχής…
Σήμερα οι φωτογραφίες των Νοχταριών Λιβαδερού -μαζί με αυτές του γεωπάρκου των Μπουχαριών- κυκλοφορούν μέσω του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων AFP. Το θέμα είναι τι θα γίνει αν κάποιος θελήσει να τα επισκεφτεί, αφού ο χώρος στην ουσία είναι απροσπέλαστος…
ΥΓ. Θεωρώντας αναπόσπαστο κομμάτι του Γεωπάρκου του Μπουχαριών με τα Νοχτάρια Λιβαδερού (απόσταση περί τα 1000 μ.), ζητήθηκε κατ’ επανάληψη η χάραξη μονοπατιού ήπιας παρέμβασης και σήμανσης, κάτι που δεν έχει γίνει. Παράλληλα και το γεωπάρκο παρουσιάζει εικόνα εγκατάλειψης…
Ακούει κανείς;
ΣΗΜ.: Δείτε ένα link ιταλικής εφημερίδας με φωτογραφίες του AFP Sakis Mitrolidis από Μπουχάρια – Νοχτάρια.
http://stream24.ilsole24ore.com/foto/viaggi/i-demoni-pietra-grecia/AE0ciTUF?refresh_ce=1
& φωτογραφίες από τη δημοσίευση: